Sanki gözlerimi açtığım, görmeye başladığım ilk andan beri varlardı. Çocukluğum içlerinde geçmişti!
Ne zaman halama misafirliğe gitsek binerdik ^^Sirkeci-Halkalı^^ arası gidip gelen, yılların diz çöktürdüğü o eski trenlere. Sorup dururdum anneme kaç durak kaldığını... Her seferinde durakları saymaya çalışır, 3.ye gelemeden unuturdum.
Seslerine o kadar aşinayım ki, ne zaman tren dense görüntülerinden önce sesleri gelir aklıma. Bir de Kumkapı'daki o dar, karanlık ve sidik kokan geçit...
Artık yok çocukluğumun trenleri ne yazık ki! Her şey gibi onlar da ''yenilendi'' zamanda... Çocukluğuma ait diğer her şey gibi onlar da yalnızca anılarımda! Bir de son olarak fotoğraflarımda!
