Sen gittiğinden beri elim gitmiyor kaleme, kağıda... Sen gittiğinden beri gözlerim aynı bakmıyor artık bıraktığın dünyaya. Senin yokluğunda her şey farklı eskisinden... Deniz eskisi gibi kokmuyor, ağaçlar eskisi gibi değil; soldu tüm renkleri baharın! Gökyüzü sen varken nasıl da maviymiş, şimdi gri... Meyvelerin de eski tadı kalmadı. Senin sevdiğin yemekleri yapmıyorum artık. Sevdiğin ya da sevebileceğin hiçbir şeyi yapmadığım gibi...
Senin gülümseyemeyeceğin sözlerin hepsini saklıyorum. Eğer gördüğüm gülümseme seninki değilse, beni ısıtmayacak nasılsa.
Güneş de eskisi kadar parlamıyor zaten. Senin ruhuna dokunmayan hiçbir şeyin parlamadığı gibi!
Yokluğunda hiçbir şey eskisi gibi değil işte! Ne var, ne yoksa içimde yerle yeksan...
Sesini özledikçe gömüyorum kendimi sessizliklere. Yüzünü özledikçe yalnızlaşıyorum. Yokluğunun rüzgarları sertleştikçe, içimde açılan yara dağılıyor, büyüyor.
